Skip to main content

Blog

Supermama Juhar

Juhar valt in de categorie super mama’s. De hele dag houdt ze alle pups in de gaten. De eerste dagen wilde ze met moeite mee naar buiten om haar behoeftes te doen. Wanneer ze geplast en gepoept had was er voor mij nauwelijks tijd om de ontlasting met een zakje op te pakken. Ze stond al weer trappelend voor de achterdeur om een sprintje te trekken richting de werpkist. 2 dagen na de bevalling werd ze ineens sloom en wilde niet meer eten. De alarmbellen gingen rinkelen en de thermometer werd weer voor de dag gehaald. Na meten was het 38.3. Dit is nog niet een temperatuur om in paniek te raken maar het verteld me wel dat we het goed in de gaten moeten houden. Ik pak mijn schrift er maar weer bij en kijk nog eens of ik alles heb afgestreept tijdens de bevalling. Altijd houd ik bij hoe laat de pups geboren zijn, het geboortegewicht en of de placenta eruit is gekomen. Wanneer dat niet zo is kan dat vervelende gevolgen hebben voor de moederhond. Gelukkig was alles afgestreept en is er niets achter gebleven. Gelukkig ging ze ‘s middags weer wat drinken en at ook een paar brokjes. De volgende ochtend (op zaterdag) kwam ze niet overeind en leek ze totaal lusteloos. Zelfs voor leverworst tilde ze haar hoofd niet op. Wanneer dat gebeur bij Juhar dan krijg ik een naar onderbuik gevoel. Thermometer er maar weer bij gepakt, maar wat die liet zien daar werd ik niet blij van. 39.9 graden. Tijd om aan de bel te trekken. Dierenarts gebeld en die concludeerde dat het waarschijnlijk een beginnende baarmoeder ontsteking was. Juhar kreeg antibiotica en een pijnstiller om de koorts omlaag te helpen. De volgende dag kwam er al weer een beetje beweging in Juhar en nu 5 dagen later is Juhar weer helemaal de oude. Dit soort dingen moet je altijd goed in de gaten houden. Baarmoederontsteking kan een dodelijke afloop tot gevolg hebben. Gelukkig waren we er op tijd bij en zijn moeder en pups nog steeds bij elkaar. In de dagen dat Juhar zich niet lekker voelde ben ik af en toe lekker bij haar in de werpkist gekropen en tegen haar aan gaan liggen. Dat wordt door Juhar altijd zeer gewaardeerd. Ze kruipt dan zo dicht mogelijk tegen me aan en ligt binnen 5 tellen te snurken als een volwassen kerel. Op dit moment zijn de pups nog doof en blind maar dat zal niet lang meer duren. Over een paar dagen zijn de oogjes en de oortjes open en worden het echte hondjes. Alle 7 proberen ze nu ook af en toe te lopen. Het gaat letterlijk met vallen en opstaan. Hele dagen kan ik bij de werpkist zitten en de pups bewonderen. Elke dag valt me wel weer iets anders op. Zelfs nu heb je al pups die haantje de voorste zijn en pups die afwachtend zijn. Word vervolgd!!